Populer Sayfalar
-
Bu blogda, çocuklarımızın dil gelişimleri üzerine yazdığım yazılarda yapılmış araştırmalardan ziyade kendi gözlemlerimi paylaşmayı tercih e...
-
Biz insanoğlu fert fert; pekçok konuda benzer, hatta aynı yollardan geçiyoruz. Bu durumun evrensel manada ‘’insanlığın ortak tecrübel... -
"Bir çocuğun yaşamında karşılıksız sevginin yarattığı etkinin yerini hiçbir şey tutamaz." Fred Rogers Bir anneyi en fazla üzec... -
Adem Güneş'in Aksiyon Dergisi'ndeki 10.02.2014 tarihli yazısı.... "Engellen Çocuk Hırçın Olur" "Çocuk, yetişk... -
Aslinda bir suredir tamamen baska bir konu uzerine yazmayi dusunuyordum... Ama bu aksam aslinda baska birsey arastirirken denk geldigim bir ...
16 Mart 2014 Pazar
Son zamanlarda çocuklarım uykudan uyanır uyanmaz çizgifilm izleme talebine başlamışlardı. Ben de rahatlıkla kahvaltı hazırlayabilmek için bunu fırsat bilip onlara uygun gördüğüm ve onların da tabi istedikleri çizgifilmleri açıyordum ama bu durum son günlerde beni rahatsız etmeye başladı. Endişemi her hangi bir araştırma sonucuna dayandıramıyorum ama beni rahatsız eden bu durumu düzeltmem gerektiğine kanaat getirdim. Endişemin kaynağı şuydu: Sabah tertemiz ve zinde bir zihinle ve bedenle ve hislerle güne başlayan çocuklarım -her insan gibi- bu zindelikle onlara daha çok katkı sağlayacak başka etkinliklere yönelmeliydiler. Çocuklarım başka etkinlikleri arzulamalıydılar. Bütün gece uyku halinde olan zihin ve bedenleri çizgifilm izlemek gibi beyni ve bedeni uyuşturan bir aktivite ile canlanamazdı.Ayrıca zihinleri ve bedenleri en verimli zaman diliminde daha eğitici ve kazancı bol olan işlerle meşgul olmalıydı.
Bu sebeple bu sabah uyandıklarında onların çizgifilm talebini çok keskin bir hayırdan ziyade başka alternatifler sunarak reddettim ve çocuklar biraz ısrardan sonra kararlığımı farkedince vazgeçtiler. Alternatif olarak sunduğum büyük bloklarla kule yapmaya başladılar. Tabi oğluma sağlam bir kule yapması konusunda yardımcı olma sözü vermeseydim onu Calliou'u izlemekten çok rahat vazgeçiremeyecektim. Ardından kızım da katıldı ve sonunda oğlum fotoğraftaki kuleyi inşa etti. Ardından kızımla oğlum bir süre bebeklerle birlikte oynadılar. Kahvaltıya oturduklarında bayağı dilleri çözülmüştü ve muhabbet ede ede kahvaltımıza başladık.
Sonuçta yaptığım değişiklik en azından bugün için başarılı oldu ve evde diğer sabahalara nazaran daha pozitif ve canlı bir atmosfer oluştu.Aslında uzun vadede hedefim çocuklarımın güne ibadetle, duayla, tefekkürle başlamalarını sağlamak. Kendi hayatımın düzene girmesi için de benim buna çok ihtiyacım var. İki yıl aralıkla iki çocuğa sahip olmanın bende oluşturduğu bir takım düzensizlikleri inşaallah çocuklarımla gidermeye kararlıyım. Bu kararlığımın çocukların ileriki yıllarına etki deceğini düşünürken kararlılığım daha da kuvvet kazanıyor. Şöyle beş on yıl sonra onları sabah namazı kıldıktan sonra ellerinde kitaplarıyla bana eşlik ettiklerini hayal etmek, okudukları yerler ile ilgili sorular yönelttiklerini, ya da beğendikleri parçaları heyecanla paylaştıklarını düşünmek beni çok mutlu ediyor ve heyecanlandırıyor. Bunun gerçekleşip gerçekleşmeyeceğini bilemem tabi ve tamamen benim elimde de değil ama Rabbimden bu hayalleriminin dua yerine geçmesini dilerim...
0 yorum:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.